UIt de Mediterranee

Te lang in Nederland en je zou bijna vergeten hoe groenten en fruit er ook alweer echt uitzien. Zoals ze, zonder al te veel inmenging van de mens, van de bomen en struiken geplukt worden of uit de grond komen. Als je het wel vergeten bent, boek je een ticket naar de Mediterranee, bezoek je een supermarkt aldaar en dan weet je het weer: een paprika is van nature niet egaal groen, geel of rood en zit al helemaal niet strak in zijn velletje. Een appel kan je gewoon eten als er twee bruine plekjes op zitten. En niet alle uien hoeven dezelfde grootte te hebben. In Nederland noemen we dat biologisch, leggen we er veel geld voor neer en voelen we ons o zo hip; in het zuiden van Europa is het de norm. Al decennia lang.

Over uien gesproken: deze kwam ik laatst op Zakynthos tegen, mooi nietwaar? Ui gebruik ik vrijwel dagelijks als smaakversterker en soms als hoofdbestanddeel van een gerecht. Zoals, erg herfstig, gekarameliseerd op een toastje met paté of blauwe kaas. Voor veel toastjes: verhit een flinke scheut olijfolie in een pan en voeg 400 gram in ringen gesneden rode uien toe. Zet het vuur laag en laat de uien een half uur smoren. Roer af en toe. Voeg vervolgens twee eetlepels suiker toe en laat deze langzaam karameliseren. Voeg tenslotte nog een eetlepel balsamicoazijn toe en laat alles nog een paar minuutjes inkoken. En mocht je ‘m tegenkomen, pak zo’n grote ui. Scheelt een hoop gedoe.