Melancholische soep

Noem me tegendraads, maar voor mij is de herfst juist de tijd van nieuw begin. Ik ben in de herfst geboren, evenals mijn zoon en mijn vriend. Bovendien kwam ik in de herfst in Amsterdam wonen, nu 10 jaar geleden. Als de bladeren vallen en de Weesperzijde bezaaid ligt met omgebogen paraplu’s, denk ik terug aan toen. Ik woonde anti-kraak in de Jordaan in een huis dat verder vooral bevolkt werd door krakers met honden die op mijn deurmat poepten en ’s-nachts hordes Italianen ontvingen. Ik besloot maar dat ik vond dat het bij het studentenleven hoorde. Mijn dagindeling zag er ongeveer zo uit: van 9 tot 11 naar college, van 11 tot 13 lunchen (voor 1,5 euro in de menza), van 13 tot 16 bijslapen, dan boodschappen doen (een zak wokkels, pijnboompitten en een bak walnotenijs), eten en naar Paradiso. In mijn herinnering dan, want ik studeerde ook heus af en toe en Paradiso elke dag kon ik vast niet betalen. Hoe het ook zij, na twee maanden was ik toe aan verandering en wijzigde mijn patroon licht: ik begon met koken. Aardappelkoolsoep met spekjes was favoriet, want goedkoop, makkelijk, en voer voor guur weer. Voor 2 personen: bak 100 gram spekjes uit in een koekenpan. Laat ze uitlekken op keukenpapier en bak in de grootste soeppan die je hebt een prei (in ringen gesneden), 350 gram kruimige aardappelen (geschild en in blokjes gesneden), 400 gram groene kool of spitskool. Dit laatste kan ook in delen, want het slinkt heel snel. Bak alles circa 5 minuten op hoog vuur, en blijf goed roeren. Voeg dan 8 deciliter groentebouillon toe, breng alles aan de kook en laat nog 10 minuten zachtjes pruttelen. Pureer de soep dan met een staafmixer, roer er nog een schep crème fraîche doorheen en breng op smaak met zout en peper. Schep in soepkommen en strooi de spekjes er overheen. Morgen weer ga ik ‘m maken. En mag ik daar misschien een beetje melancholisch van worden?