Sinaasappels en paardenfluisteraars

Er komt een kind en dan is het slechts een kwestie van tijd voor je sociaal leven een dieptepunt bereikt. Een dansje hier of daar, met vrienden de kroeg in op dinsdagavond of gewoon een blokje om: ze zijn verworden tot een unicum. En als je dan een keer iets leuks doet en per ongeluk om half 4 in bed ligt en echt maar 3 wijntjes drinkt, kamp je vervolgens een week met de naweeën. Maar dat terzijde.

Omdat je niet helemaal als kluizenaar en vastgeroest in je joggingpak wilt wonen, zoek je acceptabele alternatieven. En dan is thuis zo slecht nog niet. Je kan bijvoorbeeld een sjoeltoernooi op touw zetten (daarover in een volgend bericht meer), of een pubquiz-maar-dan-thuis. Of je pakt het wat minder ambitieus aan en organiseert etentjes met vrienden.

Vorige week aten we bij goede vrienden, zelf de trotse ouders van twee zoons. “Leuk als ze nog even samen kunnen spelen voordat ze naar bed gaan.” Leuk, inderdaad. Maar na een uur waarin zo’n beetje iedere poging tot een gesprek ruw werd verstoord door de sirene van een speelgoedbrandweerauto of de zoveelste valpartij, was het bedtijd voor de jongens. En tijd voor ons voor gesprekken over werk, een cursus paarden fluisteren en de laatste ontwikkelingen op trouw/kind/scheidingsontwikkelingen van alle kennissen.

We aten een vegetarisch pompoentaartje met portsaus, heerlijke kalf met citrusvruchten en bietensalade en als toetje deze makkelijke maar goede sinaasappelsalade met chocolade. Voor 4 personen: schil 4 sinaasappels dik en snijd ze in plakjes, verwijder eventueel de pitjes. Leg ze op 4 borden, bestrooi ze met een eetlepel poedersuiker per bord. Rooster 4 eetlepels geschaafde amandelen in de koekenpan (blijf erbij want voor je het weet zijn ze zwart). Laat ze even afkoelen en leg ze over de sinaasappels, evenals wat blaadjes fijngesneden verse munt. Rasp dan met een grove rasp wat pure chocolade en gooi die tenslotte over de salade. En daar kan echt geen avondje Paradiso of Toscanini tegenop.